Ο πατέρας της Ιατρικής Ιπποκράτης, συνιστούσε τη χρήση του ελαιολάδου στο "Περί Τροφής" σύγγραμά του, τεκμηριώνοντας τη σημασία της υγιεινής διατροφής και συνοψίζοντάς την στο εξής συμπέρασμα «Η τροφή δεν είναι τροφή, αν δεν έχει την δύναμή της. Ό,τι δεν είναι τροφή γίνεται τροφή, αν μπορεί να θρέψει» (Ιπποκράτης «Περί Τροφής» παρ. 21). Ο ίδιος επιχείρησε να απαλλάξει το ζήτημα της διατροφής από το συμβολικό, δεισιδαιμονικό περιεχόμενο που την επένδυε έως τότε με επιστημονικά επιχειρήματα και προσδιόρισε την θεραπευτική της ικανότητα σε σχέση με τις παραμέτρους της προσωπικής ιδιοσυγκρασίας του καθενός όπως η κληρονομικότητα και η παθολογία.
Πολλές μυθολογικές εκδοχές επιβίωσαν ωστόσο στο ζήτημα της διατροφής παρά την προσπάθεια εξορθολογισμού του Κώου ιατρού και φιλοσόφου, που περιλαμβάνουν και την προέλευση της ελιάς στον ελλαδικό χώρο. Η σχετική μυθολογία περιγράφει τον μυθικό βασιλιά της Αθήνας Κέκροπα, που ήταν μισός άνθρωπος και μισός φίδι, να έχει το ρόλο κριτή στη φιλονικία Ποσειδώνα-Αθηνάς για την επικράτηση που είχε στόχο τη θεϊκή προστασία της πόλης. Η φιλονικία τερματίστηκε με νικήτρια τη θεά Αθηνά να προσφέρει ως δώρο στην πόλη ένα δέντρο ελιάς που αξιολογήθηκε από τον Κέκροπα ως πιο χρήσιμη προσφορά σε σχέση με τα δώρα του Ποσειδώνα και συνάμα σαν υπόσχεση για τη δόξα και την ευτυχία της πόλης.
